Het is weer even geleden dat ik wat gepost heb. En ja geen nieuws is goed nieuws he. Nou dat is ook zo. Het is de afgelopen 3 weken echt super gegaan met Amber. Tussen de chemo’s door is ze gewoon naar school gegaan en ondergaat alles goed.Ze is naar de judo geweest en heeft lekker veel gezwommen.

Wat heerlijk om alles weer een beetje normaal te hebben. Huppelend liep amber elke keer het ziekenhuis binnen om gelijk te vragen of conradien er is. ( dat is de knutselzuster van het ziekenhuis ) Want me haar maakt ze de mooiste kunstwerkjes.

Op school gaat het ook super. Ze is nu bezig met keersommen en heeft elke week toets waarbij ze meestal 0 fout heeft. Ze is ook helemaal bij met de andere kinderen wat enorm knap is omdat ze toch wel een hoop mist. Wat zijn we trots op haar.

Ze is ook bij nikki wezen spelen die net 2 broertjes heeft gekregen en met trots verteld ze dan dat ze ze heeft vastgehouden en dat ze ze zo lief vind. Ben zo blij dat het spelen en de kinderfeestjes gewoon door blijven gaan want zo blijft alles voor haar zo normaal mogelijk en kan ze genieten van alle mooie momenten.

Afgelopen donderdag heeft ze weer die Rotchemo gehad. Hij is een week verplaatst zodat ze zich goed zou voelen tijdens de sinterklaas en straks met de kerst. Tot zondag ging het super maar vanaf gisterenochtend ging het weer mis. Amber is weer enorm moe en heeft weer veel pijn.

Toen het tijd was om naar het ziekenhuis te gaan had ik een huilende amber dat ze het allemaal niet meer wilde en dat ze niet naar het ziekenhuis wilde. Zo moeilijk om haar zo te zien. Kan ook niet zeggen dat ze eventjes moet volhouden want we moeten nog zo lang. En ja we moeten he we hebben geen keuze. In het ziekenhuis aangekomen ging het wel weer maar er lag geen chemo klaar dus we mochten weer lekker wachten. Heel fijn als je meisje eigenlijk niet wil en zich beroerd voeld. Toen de chemo er eindelijk was hebben we lekker samen gewiied. Opeens werd ze niet lekker en alles wat ze s’middags gegeten had kwam er weer uit. Zo sneu want ze bleef maar gaan. Gelukkig viel ze in de auto in slaap en toen ze thuis weer wakker werd voelde ze zich al minder misselijk.

Gelukkig gaat het slapen goed maar voeld ze zich nog steeds erg moe en heeft ze best wel veel pijn. Maar ons bikkeltje wil geen asperine en geen morfine druppels want het valt allemaal wel mee zegt ze. Hopelijk knapt ze snel weer wat op zodat we weer een beetje “normaal” kunnen leven. Goed nieuws is wel dat we 29 december de laatste keer deze rot chemo hebben en dat ze daarna als het goed is niet zoveel last meer heeft maar de tijd zal het leren.

Na gisteren nog 29 chemo’s te gaan tot 20 Maart en daarna gaan we weer opnieuw aftellen want dan gaan we als het goed is naar 1 x per week dus wordt het wat minder intensief. We tellen af en genieten van elk goed moment en hopen dat alle slechte dagen snel voorbij gaan.

Ik hou jullie op de hoogte

groetjes wendy